Geschiedenis van vliegvissen

Vliegvissen is een oud spel, met verslagen van Romeinen in 200 na Christus die vliegen gebruikten om forel te krijgen en de meer complete geschiedenis van het vissen in Engeland en Schotland vanaf de zeventiende eeuw. Het Japanse type lijn dat uitsteekt, Tenkara, wordt gevolgd tot in de negentiende eeuw, maar Japanse vissers binden al jaren vliegen. De creatie van Amerikaanse visserskisten in de negentiende eeuw ontwikkelde zich van ruwe staven met paardenhaarlijn die met de hand tot de vroege lijn waren gemaakt.

Velen schrijven het oorspronkelijk geregistreerde gebruik van een namaakvlieg toe aan de Romeinse Claudius Aelianus, dicht bij de verste grens van de tweede eeuw. Hij beeldde de handeling uit van Macedonische vissers aan de rivier de Astraeus: … ze hebben een vangst voor de vis geregeld en ze verbeteren door de specialiteit van hun visser. Ze bevestigen een rood vlies, fietsen een strik, en passen op het vlies twee stekels die zich ontwikkelen onder de kinlellen van een kip en die in de schaduw op was lijken. Hun staaf is 1,8 meter lang en hun lijn is even lang. Op dat moment gooien ze hun vangst weg, en de vis, naar binnen getrokken en gekweld door de toon, komt er direct op af, denkend vanuit het mooie gezicht om een ​​bescheiden stuk te bemachtigen; wanneer hij in ieder geval zijn kaken opent, wordt hij door de strik gegrepen en waardeert hij een onaangename maaltijd, een gijzelaar.

Het hoofdboek over vliegvissen is samengesteld door Dame Juliana Berners. De verhandeling over Fysshynge met een hoek is te vinden in The Boke of St. Albans, dat werd verspreid in 1496. Het bevatte tips voor het maken van vliegen, staven en lijnen. Vliegvissen werd steeds bekender door de achttienhonderd in Groot-Brittannië.

In 1653 verklaarde Isaac Walton dat “The Complete Angler” een boek is dat talloze delen over vliegvissen bevatte. Alle gegevens in dit boek laten zien dat vliegvissen opmerkelijk is in Engeland en Schotland. Talloze clubs in het vliegvissen kwamen tijdens de jaren 1800 in Engeland en dit heeft dit beroemde spel in staat gesteld zich uit te breiden tot de manier waarop het nu is.

In Schotland gaven talrijke vissers bovendien de voorkeur aan vissen met natte vlieg, waar de strategie bekender was en over het algemeen werd gerepeteerd dan in Engeland. Een van Schotland’s drijvende verdedigers van de natte vlieg in de aanloop naar het schema tot halverwege de negentiende eeuw was WC Stewart, die in 1857 “The Practical Angler” verspreidde. In Scandinavië en de Verenigde Staten waren de perspectieven op strategieën voor vliegvissen niet zo star. gekarakteriseerd, en zowel droog als nat vliegvissen werden al snel aangepast.
Schotland staat wereldwijd bekend om zijn loch-achtige gewoonte om in ieder geval drie vliegen te gebruiken voor elke lijn, wat sinds niet zo lang geleden consequent in de titels is toegestaan. Schotland is bovendien de thuisbasis van serieus vliegvissen, met de meest gevestigde vliegvisuitdaging ter wereld op Loch Leven op 1 juli 1880, toen de meeste vissers vier vliegen gebruikten. In september krijgen vissers 100 focussen per vis.

Een onderzoek naar de geschiedenis van het vliegvissen toont aan dat de vroegste strikken werden geproduceerd met bot ongeveer 3000 jaar eerder in Zuid-Europa. Ze hebben een eenvoudig plan en lijken op de huidige strikken.

Vroege verwijzingen naar het vissen met hengel en lijn zijn te vinden op oude Egyptische kunstwerken in de grafkamer.

De primaire vliegen werden afgeleverd nadat de mens was gevonden, wat hem een ​​diep gevoel van shock bezorgde, dat het bedekken van de strik met pluimen de vis misleidde om zich voor te stellen dat wat eigenlijk een stuk geslepen bot was, een aangename, verrukkelijke vlieg was. De belangrijkste verwijzingen naar het vissen met vliegen begonnen in Engeland in de dertiende eeuw. De vlieg werd afgebeeld als een strik bevestigd met stekels en werd gebruikt voor het vissen op forel en vlagzalm. Deze vroege vliegen werden gebruikt om vis als voedsel te krijgen.

De procedure die door deze vroege vissers werd gebruikt, was om de namaakvlieg gewoon op het wateroppervlak te ‘leggen’, zoals het dappen van de vlieg zoals die tegenwoordig wordt gebruikt bij het vissen in de Schotse lochstijl.

Vroege vislijnen waren in wezen stukken paardenhaar met een uniform segment en pas bij het naderen van de belangrijkste haspels begrepen mensen dat de lijnen konden worden strakker. Door deze openbaring werden lijnen met verschillende vormen gecreëerd, waardoor ze eenvoudiger en nauwkeuriger te gebruiken waren.

Volgens de journalisten van die tijd was het pas aan het einde van de vijftiende eeuw dat vliegvissen als een spel werd opgepoetst door de geprivilegieerde Engelse samenlevingen.

Een paar vissers zeggen dat vliegvissen meer is dan een verleden tijd en afleiding, het is een spel en een vakmanschap, dat een hoop fixatie en geduld van de visser vereist. Het is anders dan andere visserijen omdat de visser vliegen gebruikt die ze zelf kunnen vastbinden of direct kunnen kopen bij hun viswinkels in de buurt.

Er wordt gezegd dat het huidige vliegvissen is begonnen op de snelle, ruige stromen van Schotland en Noord-Engeland.
Engels vliegvissen bleef zich ontwikkelen in de negentiende eeuw, met de ontwikkeling van vliegvisclubs, naast de aanwezigheid van een paar boeken over de kwestie van vliegbinden en vliegvissen. In Zuid-Engeland verwierf droogvliegvissen een elitaire bekendheid als de enige bevredigende strategie voor het vissen op de langzamere, helderdere stromen van het zuiden.

Bij het vliegvissen worden vissen gevangen door gebruik te maken van namaakvliegen die worden geprojecteerd met een vliegstang en een vlieglijn. De vlieglijnen van vandaag zijn voor het grootste deel bedekt met plastic en zijn voldoende fors om te projecteren om de vlieg naar het doel te sturen. Nepvliegen kunnen aanzienlijk verschillen in elk morfologisch handelsmerk (grootte, gewicht, schaduw, enzovoort)

Vervalste vliegen worden gemaakt door haar, huid, pluimen of verschillende materialen, zowel gewoon als ontwikkeld, aan een strik te binden met een touwtje. De belangrijkste vliegen waren vastgemaakt met karakteristieke materialen, maar vervaardigde materialen zijn momenteel ongelooflijk beroemd en alomtegenwoordig. De vliegen zijn gebonden in maten, schakeringen en voorbeelden om te coördineren met aardgebonden en zeegaande, griezelige crawlies, aasvissen of andere prooien die aantrekkelijk zijn voor de beoogde vissoort.

Vliegvissen is een bijzondere en verouderde berekeningstechniek, over het algemeen een uitstekende strategie voor het verkrijgen van forel en zalm, maar wordt tegenwoordig gebruikt voor een breed assortiment aan diersoorten, waaronder snoek, baars, panfish en karper, net als mariene soorten, zoals roodbaars, snook. , tarpoen, bonefish en gestreepte baars. Er zijn talloze meldingen van vliegvissers die soorten als kopvoorn, brasem en rietvis vangen tijdens het zoeken naar forel.

Van de oude technieken om vissen op een paal te krijgen, ponyhaarlijn en botstrikken met pluimen eraan vastgemaakt tot de huidige strategie, de creatie en innovatie is galactisch geweest met meer up-to-date, beter en meer geaard materiaal dat wordt gebruikt.